اظهارات اخیر امیر حیات مقدم نماینده ماهشهر، مبنی بر اینکه مردم این منطقه حاضرند با اسرائیلی‌ها کار کنند اما با لرها نه، نه تنها توهین‌آمیز و تفرقه‌افکنانه است، بلکه عمق ناآگاهی و بی‌مسئولیتی برخی از مسئولان در قبال جایگاه و وظیفه خود را به نمایش می‌گذارد. این سخنان، به‌جای تلاش برای همگرایی ملی و ایجاد اتحاد در کشوری که تنوع قومی و فرهنگی یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌های آن است، آتش تفرقه و نفرت را شعله‌ور می‌سازد.
چنین ادعاهایی، نه تنها پایه و اساسی ندارد، بلکه به‌طور مستقیم به هموطنانی توهین می‌کند که از دیرباز در سازندگی این کشور نقش داشته‌اند. مردم لنده و لیکک، مانند دیگر اقوام ایرانی، جزئی جدایی‌ناپذیر از پیکره این ملت هستند و تلاش‌ها و زحمات آنان در طول تاریخ، به‌ویژه در دوران دفاع مقدس، انکارناپذیر است. آیا نماینده‌ای که چنین اظهاراتی می‌کند، آگاه است که با این حرف‌ها، بذر بی‌اعتمادی را میان مردم می‌کارد و به وحدت ملی ضربه می‌زند؟
از سوی دیگر، این‌گونه سخنان به‌طور ضمنی به‌دنبال سرپوش گذاشتن بر مشکلات اساسی و ناکارآمدی‌های مدیریتی است. آیا نماینده ماهشهر به جای اظهارات تنش‌زا، برای رفع بیکاری و توسعه اقتصادی این منطقه اقدامی کرده است؟ آیا ایجاد شکاف میان اقوام مختلف، راه‌حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی این منطقه است یا فقط ابزاری برای فرار از مسئولیت‌پذیری؟
انتظار می‌رود که نهادهای نظارتی و مسئولان کشور، ضمن برخورد قاطع با چنین اظهاراتی، به تلاش برای تقویت انسجام ملی و احترام به تنوع فرهنگی و قومی در ایران بپردازند. مردم ایران، فارغ از هر قوم و قبیله‌ای، شایسته مدیریتی هستند که منافع ملی را بر منافع شخصی و جناحی ارجح بداند.
