رضا ناظری،در عصر حاضر شبکه‌های اجتماعی به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره ما تبدیل شده‌اند و بدون استفاده از آنها گویی چرخ زندگی ما می لنگد.بسیاری از افراد از این پلتفرم‌ها برای به اشتراک‌گذاری لحظات خوش زندگی خود با دوستان و آشنایان استفاده می‌کنند و بازخورد دیگران به این ثبت خاطرات روزانه به مثابه موتور محرکی برای ادامه این دست فعالیت ها در فضای مجازی است.
در زیر پوست این اتفاق به ظاهر ساده ،اما متاسفانه در سال‌های اخیر شاهد افزایش نگران‌کننده‌ای در انتشار عکس‌های کودکان این موجودات بی زبان و به شدت آسیب پذیر در اینترنت بوده‌ایم. در این متن کوتاه سعی برا آن شده است تا با ارزیابی این عمل، که اغلب با هدف جذب دنبال‌کننده و پسند صورت می‌گیرد،آثار خسارت بار آن را بررسی کنیم.
اولین سوال این است که اساسا چرا انتشار عکس کودکان خطرناک است؟برای پاسخ به این سوال پاسخ های گوناگونی از منظرهای مجزا قابل لیست شدن است که به اختصار برخی از مهمترین آنها را واکاوی میکنیم.
اولین مساله نقض حریم خصوصی است آری درست خوانده اید کودکان هم حق دارند از حریم خصوصی خود برخوردار باشند و انتشار تصاویر آنها بدون اجازه، به منزله نقض این حق اساسی است که افراد بزرگسال به راحتی نباید آن را نادیده بگیرند
دومین خطر سوءاستفاده از کودکی است که ما در فضای مجازی تمام ابعاد زندگی او را با افراد مختلف به اشتراک میگذاریم غافل از اینکه این اقدام نسنجیده میتواند چه آثار باور نکردنی سوئی داشته باشد از آنجا که تصاویر کودکان می‌توانند توسط افراد سودجو برای اهداف شوم مانند کودک‌آزاری، قاچاق انسان و ایجاد محتوای پورنوگرافی کودک مورد استفاده قرار گیرند باید با دقت بیشتر این عمل را مورد بررسی قرار دهیم و آگاهانه عواقب این عمل را بسنجیم.
سومین خطر آسیب‌های روانی است که بی شک کودک با دیدن تصاویر خود در فضای مجازی و مواجهه با نظرات مختلف در میان کابران گوناگون گریبانگیر کودک میشود با آنها دست به یقه می شود و آینده خود را کاملا تحت تاثیر آنها قرار میدهد
چهارمین خطر ایجاد هویت دیجیتال منفی از کودک معصومی است که مانند یک موم در دستان ما ممکن است به هر شکل در آید تصاویری که در کودکی از افراد منتشر میشود، میتواند در آینده شغلی و اجتماعی آنها تاثیر منفی بگذارد و به زندگی اجتماعی فرد در آینده لطمه های جبران ناپذیر وارد آورد و او را به ورطه نابود مطلق بکشاند.
حال پاسخ به این پرسش که چرا برخی والدین به انتشار عکس فرزندانشان می‌پردازند؟میتواند به بررسی دقیق و عمیق تر موضوع بپردازد
اولین دلیل این موضوع میتواند جذب توجه باشد و والدین نا آگاه با انتشار عکس‌های جذاب و بامزه فرزندانشان، به دنبال جلب توجه و افزایش محبوبیت در شبکه‌های اجتماعی هستند ولی نمی دانند در این راه ممکن است شخصیت و فردای کودک خود را قربانی کنند و بازدید و پسند های مرسوم شبکه های اجتماعی ما به ازای آینده کودک آنان است
دومین دلیل میتواند به اشتراک‌گذاری لحظات شیرین زندگی خانوادگی خود باشد و والدین دوست داشته باشند ساده انگارانه لحظات شیرین کودکی فرزندانشان را با دیگران به اشتراک بگذارند و ندانند عواقب این اقدام کورکورانه میتواند چه آثار دهشت باری به بار آورد و وارد کردن افراد مختلف که از آنها چیزی نمیدانیم به حریم خصوصی خود کار منطقی و معقولانه ای نیست.
و در نهایت سومین دلیل میتواند فشار همسالان و تاثیر پذیری مطلق از آنها و تمایل به تبعیت از الگوهای موجود در شبکه‌های اجتماعی، بتواند باعث شود والدین به انتشار عکس‌های فرزندانشان ترغیب شوند که خود نمیدانند چگونه آینده کودک خود را به ثمن بخس فروخته اند
اما چاره چیست و چه باید کرد؟
اولین و زیربنایی ترین کار آگاهی‌رسانی است،آری به همین سادگی والدین باید از خطرات انتشار عکس کودکان در اینترنت آگاه شوند و عواقب این عمل را بدانند. قبل از انتشار تصاویر و لحظات کودکان دلبند خود بدانند پا در چه را پر فراز و نشیبی میگذارند و ثمره زندگی شان به دلیل یک اشتباه کوچک ممکن است به سمت ویرانی برود و بعد ها پشیمانی برای آنها هیچ سودی نخواهد داشت
دومین راهکار غیر قابل تردید تغییر فرهنگ و فرهنگ سازی متناسب با ابزارهای ارتباطی جدید است که این میطلبد در کنار مردم دولت ها نیز با سرمایه گذاری در این مقوله مهم صیانت از تک تک اعضای اجتماع را در دستور کار خود قرار دهند. به زبان ساده تر باید فرهنگ استفاده از شبکه‌های اجتماعی تغییر کند و افراد به حریم خصوصی دیگران، به‌خصوص کودکان، احترام بگذارند.
سومین راهکار که جنبه قهری دارد این است که قوانین سخت‌گیرانه‌تر هرچه سریع تر تصویب و ابلاغ گردد و نیاز به این قوانین سخت‌گیرانه برای مقابله با سوءاستفاده از تصاویر کودکان در اینترنت از نان شب هم واجب تر است اینکه افراد بدانند انتشار تصاویر کودکان معصوم خود در فضای نا متناهی اینترنت میتواند برای آنها برخورد شدید قضایی در پی داشته باشد به یقین تا حدودی آنا را ازین کار باز می دارد.
چهارمین مقوله این است که باید آموزش کودکان که خود نقطه وسط این سیبل آسیب هستند در دستور کار سریع قرار گیرد وآنان از سنین پایین در مورد خطرات موجود در فضای مجازی آموزش ببینند و یاد بگیرند که چگونه از خود محافظت کنند و به سادگی خود را در مقابل لنز های بی رحم دوربین های افراد مختلف حی و حاضر نکنند.
حال با توجه به آنچه گذشت میشود این گونه نتیجه گرفت که انتشار عکس کودکان در اینترنت، خطری جدی برای آینده آنها است. والدین باید با آگاهی از این خطر، از انتشار تصاویر فرزندانشان خودداری کنند و به حریم خصوصی آنها احترام بگذارند. همچنین، جامعه نیز باید با ایجاد فرهنگ احترام به حریم خصوصی و وضع قوانین مناسب، در مقابله با این پدیده شوم همکاری کند.باشد که همه در کنار هم به صیانت از آیندگان خود بکوشیم
